Het thema logistiek krijgt een breder draagvlak binnen de zorginstellingen. Het wordt steeds duidelijker dat het opnieuw hanteren van de kaasschaaf minder resultaat oplevert: of de besparingen zijn marginaal of er ontstaat een ongewenst effect op de kwaliteit van de zorgverlening.

Het optimaliseren van patiëntenprocessen op operationeel niveau geeft eveneens onvoldoende rendement. Stel dat het proces voor patiënten met Parkinson is geoptimaliseerd en wordt afgesproken dat deze populatie voorrang krijgt bij de gerelateerde capaciteiten (afdelingen) om de wachttijden te minimaliseren, dan is het gevolg dat andere patiënten, die ook van deze capaciteiten gebruik willen maken, langer moeten wachten.

Omdat diverse patiëntenprocessen gebruik maken van dezelfde capaciteiten en dezelfde resources zijn aanvullende afspraken, op een hoger niveau noodzakelijk. De introductie van patiënten- en cliëntenlogistiek vraagt dan ook om een integrale aanpak op strategisch, tactisch en operationeel niveau. Een aanpak waarin een evenwichtig gebruik van capaciteiten en resources wordt nagestreefd.

De basis voor de logistieke aanpak wordt gevonden in de kenmerken van de markt en de strategie van de zorginstelling (positie in de markt, zorgvisie, assortiment). Om die reden zullen de logistieke kaders per zorginstelling verschillen: een ZBC met een beperkt aantal standaard zorgproducten zal voor een andere oplossing kiezen dan een regulier ziekenhuis met een grote diversiteit aan zorgproducten.

De keuzes op instellingsniveau kunnen vervolgens worden uitgewerkt naar tactisch en operationeel niveau. Denk hierbij aan kaders voor specifieke afdelingen en patiëntenstromen.  Zo hebben afdelingen die met name acute zorg leveren, andere logistieke kenmerken dan afdelingen die alleen voorspelbare zorg leveren.

Als de logistieke keuzes helder zijn, kunnen deze worden vertaald naar de inzet van resources.

Terug naar Visie